In de Zembla-uitzending ‘Diagnose dyslexie’ wordt pijnlijk zichtbaar hoe vaag en omstreden de basis is onder de groeiende dyslexiezorg. Is er bij leerlingen sprake van een leerstoornis, of van tekortschietend onderwijs? En wie heeft er belang bij de diagnose? In deze blog duiken we in de feiten, de belangen en vooral: de vraag wat dit betekent voor het kind.
De Kernvisiemethode wordt in een artikel van Stichting Dyslexie Nederland bestempeld als ‘onwetenschappelijk’ en daarmee ongeschikt voor kinderen met dyslexie. Wij besloten lang te zwijgen. Maar nu is het tijd om te laten zien wat er wél werkt. Vanuit de praktijk. Vanuit ervaring. Vanuit vertrouwen in het kind.
Je hebt ze vast wel eens gezien, die prachtige afbeeldingen van een brein, waarbij de linkerhersenhelft in zwart-wit de ratio weergeeft en de rechterhersenhelft vol kleur de gevoelswereld laat zien.
Zo door de jaren heen krijg ik regelmatig vragen over het aanleren van notenschrift. Voordat ik hier specifiek op in ga wil ik je meenemen naar een wetenschappelijk onderzoek rondom het aanleren van notenschrift.
Ass?
Adhd?
Pdd-nos?
Hooggevoelig?
Hoogbegaafd?
Dyslexie?
Dyscalculie?
Zodra een kind niet presteert volgens het tempo dat wij met elkaar bedacht hebben, hebben wij de neiging om een intelligentietest te gaan doen. We willen namelijk vaststellen of er een reden is waarom het niet voldoende lukt. Op zich een goede gedachtegang.
