Onlangs las ik het boek ‘Pakkend Passend Onderwijs’ van Irene Westeneng. Hierin betoogt Irene niet een theoretische vorm van vernieuwend onderwijs, maar spreekt ze vanuit haar ervaringen in de toepassing ervan op verschillende scholen.
Kernpunt is dat kinderen – door middel van een werkplan, vastgelegd in een persoonlijk portfolio – op hun eigen niveau leren. Geen klassikale aanpak, maar ieder kind leert in trajecten van een half jaar een bepaalde hoeveelheid lesstof. Deze halfjaarlijkse plannen worden voor ieder vakgebied opgesteld. Zo kan het dus zijn, dat een kind dat in groep zes zit, rekent op niveau begin groep zes, terwijl het voor taal/spelling al werkt op begin groep 7 niveau. Hierdoor wordt het kind in staat gesteld om in een eigen tempo de basisleerstof aan te leren, terwijl het binnen de eigen sociale groep blijft. Hierdoor ontstaat er geen frustratie bij het kind en wordt het niet onnodig onder druk gezet. Dit heeft direct gevolgen voor fenomenen als add, adhd, dyslexie, etc. Een prachtig initiatief!
Hoe gaat nou de onderwijsinspectie hiermee om, is een vraag die steeds door mijn hoofd speelt. Die wil namelijk dat kinderen op een bepaalde leeftijd een bepaalde prestatie leveren, vastgesteld door de cito-toetsen. Wie roept diezelfde inspectie nu een halt toe?
Want hier ligt de basis van het passend onderwijs, dat Irene terecht pakkend noemt, maar wat de inspectie al om zeep helpt voordat het van de grond kan komen en zich op lange termijn kan bewijzen.
In het verleden zijn meerdere initiatieven in gang gezet (denk aan Montessori onderwijs, Jennaplan, Dalton onderwijs, de Vrije School, etc.). Allen prima initiatieven, die niet tot hun recht zijn gekomen, doordat de overheid de drang heeft om resultaten te meten en om scholen te dwingen binnen steeds strakkere kaders te werken, waardoor de essentie van hun specifieke uitgangspunten teniet wordt gedaan.
Het wordt tijd dat we massaal op de barricaden gaan en het pakkend passend onderwijs omarmen!
Meer lezen? Bestel dan Pakkend Passend Onderwijs – Irene Westeneng.
irene westeneng
De scholen die werken met dit systeem hebben het inspectiebezoek gehad. De inspecteur komt over vier jaar weer terug. Kinderen leren voldoende. De opbrengsten zijn in orde. De taakgerichtheid en de werkhouding van de leerlingen wordt als zeer hoog en betrokken ervaren. Kinderen geven aan graag naar school te gaan! Dit is duidelijk opgemerkt.
Natuurlijk zijn er verbeter-/ ontwikkelpunten, gelukkig maar. De school, het onderwijs, de leerkracht en de leerling moet immers in ontwikkeling blijven. Stilstaan is namelijk achteruitgang. Leren voor het leven. Behouden wat goed is, door ontwikkelen wat beter/ anders kan of moet. Zo gaan wij mee met de tijd en de (onderwijs-) behoeftes van de kinderen en de maatschappij.
Wil je meer informatie? Ik kom graag langs!