Zeven jaar ging ze met buikpijn naar school. Zeven jaar heeft ze op haar tenen gelopen. Zeven jaar voelde ze zich het domste meisje van de klas. Vorig jaar bleef ze zitten. Op initiatief van haar ouders, want scholen staan nou eenmaal niet te trappelen om kinderen een jaar over te laten doen. Dit is namelijk direct van invloed op de beoordeling van de school.

Je kunt het scholen bijna niet kwalijk nemen, ook zij willen goede cijfers halen. Maar laat je een kind met een entreescore van 20 percentiel (“Tja, wij denken ook dat deze score geen goede weergave is van het niveau van dit kind”) doorgaan naar groep 8?

En dus bleef ze vorig jaar zitten.

Nu ben ik geen voorstander van ‘blijven zitten’ als er verder niets verandert. Maar wat, als je een kind in staat stelt om de lesstof anders binnen te laten komen? Wat, als je een kind vertrouwd maakt met de Kernvisie methode én een jaar over laat doen?

Vanaf de eerste week zag je haar groeien. Niet alleen in haar schoolwerk, maar ook in haar rol in de klas. In dat schooljaar veranderde ze van onzeker grietje naar een leuke meid vol zelfvertrouwen, die zelfs haar klasgenootjes in het leerproces op sleeptouw neemt.

Haar entreetoetsscore is met 165% (!) gestegen. Ze gaat nu vol vertrouwen naar groep 8. Met de cito komt het volgend jaar wel goed en die ene middelbare school, waar ze zo graag naar toe wil, is ook in zicht.