In al hun enthousiasme, gaan kinderen al heel vroeg proberen woordjes te schrijven. Ouders en leerkrachten vinden dat leuk en moedigen hen ook aan. Of deze woordjes goed geschreven zijn of niet, gaan we nog niet corrigeren, want we willen het kind niet demotiveren.

Op school is dit ook het geval. Tot medio groep 4 mogen kinderen ongestraft woorden als maanen en booten fout schrijven, want wij hebben deze regel nog niet behandeld. Intussen worden deze woordbeelden wel opgeslagen in het visuele geheugen van het kind en zal deze het als het juiste woordbeeld herkennen.

De leerkracht vindt het gek dat, wanneer de spellingsregel is uitgelegd, deze kinderen nog steeds deze woorden verkeerd blijven schrijven. ‘Ik heb het toch uitgelegd?’ En het kind zegt: ‘Ik heb het al zolang met twee O’s geschreven …’

Heb je er ooit wel eens aan gedacht dat je verkeerd geschreven woorden ook uit het hoofd zou kunnen halen?

Een gekke gedachte? Volgens mij net zo gek, als het idee dat je door een aantal keer herhalen van een woord, het kunt opnemen in je lange termijngeheugen.