Toen mijn tweede dochter geboren werd, dacht ik nog dat ik het moederschap al een beetje onder de knie had, maar niets bleek minder waar. Deze twee verschilden van elkaar als dag en nacht.

De oudste donker, de jongste licht. De oudste vond het heerlijk om contact te maken met haar omgeving en kon al volle zinnen maken toen ze twee was, de jongste dacht ‘na mij de zondvloed’ en speelde vrolijk verder in haar eigen wereldje.

Voor de oudste was school een eitje en ze kreeg al snel verdieping en verbreding aangeboden. Later zei ze: “Mam, ik verzoop in al dat extra werk!”

Voor de jongste was school een verplicht moeten en bron van frustratie en pas toen ze doubleerde in groep 7 en ondersteuning kreeg via de Kernvisie methode ging ze niet meer met buikpijn naar school.

Rapporten, 10-minutengesprekken, schooladviezen … Heel eerlijk? Ik ben zo blij dat mijn meiden niet meer op de basisschool of middelbare school zitten. Niet dat ze het onderwijs al achter zich hebben kunnen laten hoor.

De oudste is ontzettend gegroeid dankzij een theatervooropleiding, proeven aan een studie (echt niks voor mij mam!), werkervaring en een nieuwe studie. De jongste zit in de afrondende fase van haar mbo4-opleiding.

Vaak als ik met de jongste (ze is ondertussen 20) in de auto zit ontstaan er leuke gesprekken.

“Mam? Waarom mocht ik eigenlijk niet stoppen met mijn studie en mijn zus wel?”

“Omdat jij met jouw vmbo-tl diploma eerst een mbo4 afgerond moet hebben voordat je verder kunt met de studie die je op het oog had.

Jouw zus wil met haar havo-diploma naar de universiteit en een propedeuse op hbo-niveau was de route waar zij voor koos. Ze zat alleen helemaal niet op haar plek op die opleiding. En toen ze ook nog een herexamen miste doordat de treinen waren uitgevallen zou haar propedeuse nog een jaar extra vergen. Toen mocht ze inderdaad van ons met déze opleiding stoppen.”

“Ja maar, toen ik halverwege was veranderde mijn plan en nu wil ik naar defensie en daar kan ik ook zonder mbo4 naartoe. Dan kon ik toch ook stoppen? Nu duurt het allemaal langer!”

“Inderdaad, maar jouw plannen willen nog wel eens veranderen en dan is het wel fijn dat je in ieder geval een mbo4 diploma hebt om verder op te kunnen bouwen. Trouwens jouw mbo4 opleiding gaat je goed af en duurt maar 3 jaar, helemaal niet verkeerd toch?”

Twee meiden, zo verschillend als dag en nacht. Als ik die hetzelfde pad zou laten lopen, zou dat dan eerlijk zijn?

De overheid wil dat alle kinderen dezelfde kansen krijgen in het onderwijs. Ik ben voor!

Waar ik niet voor ben is dat kinderen bijgespijkerd en klaargestoomd worden om dezelfde route af te leggen. Dát is namelijk niet eerlijk.