Deze stelling doet menig leerkracht, remedial teacher en intern begeleider van kleur verschieten, maar hij is wel waar. We automatiseren niet op basis van de klank-tekenkoppeling.

Dat wil overigens niet zeggen dat we de klank-tekenkoppeling dan maar gelijk met het badwater weg moeten gooien, want deze heeft wel degelijk een heel belangrijke functie.

Bij het aanleren van de letters (“dit is de naam van de letter en je kan ‘m zo uitspreken …”) zijn de naam en de klank van essentieel belang. Met deze kennis kun je namelijk woorden die je nog niet kent ontcijferen en uitspreken. En daarmee sla je precies de spijker op zijn kop. Nieuwe woorden die je nog niet kent kunnen niet geautomatiseerd zijn. Het zijn niet voor niets nieuwe woorden.

Woorden (woordbeelden) die geautomatiseerd zijn herken je in één oogopslag. Daarvoor hoef je niets te ontcijferen, die komen automatisch. Net zomin dat je de uitkomst van tafelsommen hoeft uit te rekenen, mits ze goed geautomatiseerd zijn.

De klank-tekenkoppeling is dus razend belangrijk bij de beginfase van het leren lezen en schrijven. Het opent de poort naar de wereld van het geschreven woord. Maar voor het automatiseren van het lezen en schrijven is het regelmatig in aanraking komen van (groepen) woordbeelden vele malen belangrijker.