In groep 5 zit hij. Ik zag ‘m vorige week voor de tweede keer. Tijdens het intakegesprek bleek hij een flinke achterstand te hebben. Hij had geen goed letterbeeld, wat directe consequenties heeft voor het leren lezen en schrijven. Daarnaast tekende hij de letters in plaats van dat hij ze schreef.

Als je letters niet op de juiste manier kan vormen, kan je nooit aan elkaar leren schrijven, omdat je iedere keer op een andere manier de letter eindigt. Je moet eerst een goed beeld van de letters kunnen schrijven, voordat je kunt starten met het opslaan van letter- en woordbeelden (de basis van de Kernvisie methode).

Dus toog hij, samen met zijn ouders, na de eerste sessie naar huis met stoplichtletters (klik hier voor een mooi voorbeeld van Juf Yvon) om het schrijven van letters te oefenen.

Drie weken later zag ik ‘m weer. Samen met zijn ouders had hij geoefend met schrijven. Hij liet het me zien en schreef alle letters van het alfabet op alsof hij het al jaren zo had gedaan. Sterker nog, toen ik ‘m uitdaagde, was hij zelfs in staat om letters al aan elkaar te gaan schrijven.

Hij was hier zelf ook door verrast. ‘Ze’ hadden dat in groep 3 en 4 al zó vaak met hem geprobeerd, dat hij dat niet meer hoefde te doen. En kijk, daar verscheen opeens de overtuiging ‘dat kan ik toch niet’. Maar, als je dingen in het verleden niet kan, wil dat niet zeggen dat je het een jaar later ook niet kan.

Als je de overtuiging vast blijft houden, gebeurt er niets.
Als je de overtuiging los kan laten, kan alles gebeuren.

Zijn ouders oefenden samen met hem het schrijven van de letters en zagen stap voor stap de vooruitgang die hij boekte. Zijn juf zag hem pas na de vakantie en riep uit:

“Wat heb jij gedaan tijdens de kerstvakantie?!”