Op veel scholen worden de naast de tafels van 1 t/m 10 ook de tafels van 11 tot en met 15 aangeboden. Ze zijn behoorlijk lastig om aan te leren, maar welk nut dien je er eigenlijk mee?
De eerste vraag die beantwoord moet worden is: ‘Waarom leren we de tafels uit ons hoofd?’
En dat is helemaal niet zo’n gekke vraag want kinderen leren ze gewoon omdat het aangeboden wordt, omdat het moet. Maar waarom?
We leren tafels om de uitkomsten te kennen waardoor het rekenen makkelijker wordt (dit is trouwens meteen een goede reden voor een leerling om er echt werk van te maken).
Wanneer je cijferend gaat rekenen helpen de uitkomsten van de tafels om dit eenvoudig uit te voeren. Maar bij cijferend rekenen maak je eigenlijk alleen gebruik van de uitkomsten van de tafels 1 t/m 9. Het heeft dus geen enkele toegevoegde waarde om de uitkomsten te kennen van de tafels 11 t/m 15.
Vroeger was het wel handig om de tafel van 12 te kennen. Dit kwam voort uit het feit dat producten vaak in aantallen van 12 per verpakking werden besteld. Dan is het natuurlijk wel handig om snel te weten dat vier keer twaalf achtenveertig is.
Maar de tafel van 13 (of 14 of …) lijkt mij zinloos ten opzichte van de inspanning die er tegenover staat.
Op veel basisscholen wordt momenteel de voorkeur gegeven aan inzichtelijk rekenen. Een andere techniek die veel minder (vrijwel geen?) gebruik maakt van de tafels. Niet gek dus dat kinderen mét tafeldiploma aan het eind van de basisschool de geautomatiseerde tafels niet meer paraat hebben. Use it or loose it …
De uitkomst van 13 × 13 kan ik trouwens wel direct oproepen, dat is namelijk 169! Vroeger geleerd, maar ik weet nog steeds niet waarom.
Guen Leesberg.
Wat een goed verhaal.
Nou moet ik zeggen dat ik geen kind ken die hoge tafels moet kennen, maar ik heb er wel over gehoord.
Los van dat zou ik willen reageren op het handig leren van tafels.
Elk kind kan automatiseren. Als dat niet lukt, dan is school, het systeem daar debet aan. Want wanneer een kind niet kan automatiseren, is hem/haar iets afgenomen.
Vraagt iemand op school ooit hoe een kind iets wil onthouden of leren? Het antwoord is NEE.
Dit is zeer ernstig te benoemen want 20 op de 100 kinderen lopen daardoor ergens in hun leven vast. Het zijn de gevoelige kinderen. Niet de kinderen die zich aanstellen omdat ze zich pijn doen, maar de kinderen die kunnen aan- en invoelen. Een prachtig talent dat op school naar de knoppen wordt geholpen.
Gevolg is het ontstaan van onderbewuste stress, omdat de logica van 20 op de 100 kinderen totaal niet matcht. Laat dit nou juist de pareltjes van de maatschappij zijn!
Gevoelige kinderen (kan ook gelezen worden als kinderen met hsp, hb, dyslexie, dyscalculie, autisme, add, adhd enz) ontwikkelen door een niet passend systeem automatiseringsproblemen en meer problemen. Stem je even af op het kind en alle problemen zullen zich oplossen.
Mijn visie is laat kinderen zich zelf lang ontdekkend leren ontwikkelen. Zoals Einstein zijn studenten les gaf. Veel kinderen konden lezen voordat ze naar school gingen en juist die kinderen lopen kans op school dyslexie of dyscalculie te ontwikkelen. Interessant niet?